Dit Merel vrouwtje was een paar dagen geleden druk bezig met het bouwen van een nest in een clematis in mijn tuin. Ik had het idee om dit geheel de komende tij op de foto vast te leggen, het broeden en het opvoeden van de kleintjes. Maar helaas is het vrouwtje verdwenen.
Het is een bekend gezicht langs snelwegen in ons land: biddende torenvalken boven de wegbermen en weilanden. Door snel met de vleugels te slaan en de staart te spreiden kunnen torenvalken vrijwel stil in de lucht hangen. Op deze wijze speuren ze naar muizen. Hun gezichtsvermogen is dan ook extreem goed ontwikkeld. Bovendien kunnen torenvalken urinesporen van veldmuizen waarnemen, waardoor als het ware een spionagekaart met daarop ingetekend allerlei verborgen routes ontstaat in het brein van de torenvalk. Muizen vormen het belangrijkste bestanddeel van het torenvalkenmenu. Slechts in tijden van muizenschaarste worden ook kevers, vogels en andere kleine prooien gegeten.
Een foto gemaakt in de Oostvaardersplassen waar door mensen niet wordt gejaagt. En waar een dier zoals de Vos, niet schuw is. Daardoor zijn ze ook overdag vaak goed te zien.
Deze foto een paar dagen geleden gemaakt in het Haaksbergerveen waar deze Blauwe reiger stond uit te rusten op een tak boven het veen.
De hengsten van de kudde Konikpaarden zijn rond deze tijd van het jaar druk met het bepalen van de rangorde en er wordt dan ook heel wat gevochten.
Terwijl ik deze foto upload hoor ik vanuit mijn tuin de Zanglijster zingen.
Een soort die je in het voorjaar volop hoort zingen de Heggenmus.
Nu het weer iets warmer wordt zie je de fruitbomen weer mooi bloeien. Deze foto gemaakt in een boomgaard aan de rand van het Haaksbergerveen.
Een moeilijke soort om te fotograferen want ze laten zich bijna niet zien en ze hebben een geweldige schutkleur. Deze foto heb ik een tijdje geleden gemaakt vanuit een hut in de Rieselfelder bij Munster.
In de Oostvaardersplassen graast ook een enorme kudde Konikspaarden, altijd mooi om op de foto te zetten.
Toen ik afgelopen donderdag in de Oostvaardersplassen was werd bekend dat de Zeearend twee jongen in het nest had liggen. Toch wel bijzonder dat ze hier weer broeden. Zelf kreeg ik de kans om dit mannetje te fotograferen jammer genoeg was de afstand erg groot. Nu maar hopen dat we in de toekomst meer kansen krijgen om deze soort op de foto te zetten.
Een overzicht van een deel van de Oostvaardersplassen. 
| Een bezoek aan de Oostvaardersplassen is een kennismaking met het Nederland van duizenden jaren geleden. Een ongerept moerasgebied, met uitgestrekte plassen en woeste graslanden. De natuur mag er onbelemmerd haar gang gaan. Uniek in Nederland én in Europa. Ontelbare vogels hebben bezit genomen van de Oostvaardersplassen. Vooral in de winter is dat een spectaculair gezicht. De natuur is er nog jong. Toch is het nu al een gebied van internationale allure. De Oostvaardersplassen zijn het grootste moerasgebied |
Vandaag naar de Oostvaardersplassen geweest om daar een te kijken bij de collega's, tijdens dit bezoek enkele foto's genomen o.a. van deze Edelhertbok. Het gewei van deze bok begint alweer aardig te groeien en als het is uit gegroeit dan wordt de bast van het gewei geveegt en krijgt het de normale kleur.
De eerste Grutto die ik op de foto kon zetten. Vroeger een veel voorkomende weidevogel maar tegenwoordig bijzonder zeldzaam in deze omgeving. Ben dan ook erg blij met deze foto.
Het eerste Boomblauwtje dat ik dit jaar zag en gelijk op de foto gezet, deze kwam net uit de cocon en is nog bezig de vleugels op te pompen. Even later kwam ik er nog een tegen die al wat verder was en op een afstandje rondvloog.
Verleden week op de plaat gezet deze Dodaars. Blijft altijd een mooi klein duikertje om te zien en ook het lachende geluid is mooi.
Deze Knobbelzwaan man hield de wacht bij een broedend vrouwtje. Gelukkig was deze niet agressief en kon ik hem rustig op de foto zetten.
De eerste die ik dit jaar tegen kwam en die moest natuurlijk op de foto. Deze kever heeft prachtige kleuren; lichtgroene dekschilden met ver uit elkaar staande kleine witte tot gele vlekjes. De onderzijde, borststuk en poten zijn kopergroen, en over het hele lichaam is een parelmoerachtige glans aanwezig. De poten zijn dichtbehaard, de krachtige kaken zijn geel en de ogen opvallend groot en rond. Men krijgt bij levende exemplaren zelden de kans om de kleuren eens rustig te bekijken; bij koel weer blijft de kever in de schuilplaats, alleen bij zonnig weer komt hij tevoorschijn. Omdat het dan vaak erg warm is, is de groene zandloopkever razendsnel. Er wordt haastig over de grond gerend, en om de zoveel meter wordt een stukje gevlogen om nog sneller te zijn; het zijn erg goede vliegers met een uitstekend zichtvermogen.
Twee mannetjes Wintertaling op de plaat gezet in de Rieselfelder. Het zijn mooi uitgekleurde volwassen mannen die nu net voor het broedseizoen op hun mooist zijn. De vlucht van de wintertaling kenmerkt zich door een snelle vleugelslag en plotselinge wendingen. In de vlucht is het mannetje onder andere te herkennen aan een groen met zwart en wit omrand gedeelte op de vleugel. Hierdoor, maar vooral ook door de roodbruine kop met de brede groene streep is het mannetje onmiskenbaar. Het vrouwtje is lichtbruin van kleur met een donker schubpatroon op de rug en de flanken en is gemakkelijk te verwarren met de vrouwtjes van enkele andere eenden. Slechts enkele duizenden wintertalingen broeden in Nederland, maar in de winter wordt de populatie aangevuld met grote aantallen vogels uit het noorden van Europa. Deze vogels overwinteren vooral in grote groepen langs kust, maar laten zich ook geregeld in het binnenland zien.
Maandag op de foto gezet deze om een territorium vechtende Knobbelzwanen. Het gaat er erg hevig aan toe wanneer deze vogels met elkaar in gevecht gaan, bijten, kopje onder drukken en slaan met de vleugels zijn de normaalste zaak van de wereld. Het levert in iedergeval een mooi plaatje op.
Vandaag een portretfoto van een Meerkoet. Deze foto is gisteren in het vloeiweide gebied "De Rieselfelder", bij de stad Munster genomen. Lopend over een vlonderpad kom je op enkel decimeters van het nest van deze Meerkoet. Het stel laat zich daar dan ook makkelijk op de foto zetten.
Het is weer de tijd dat de grote sterke Reebokken hun territorium veilig stellen en ze drijven de jongere en minder sterke bokken dan ook weg. Verleden week zag ik dat gebeuren in het Haaksbergerveen en ik kon daardoor deze schitterende bok op de foto zetten. Maar ook zijn twee jongere rivalen kon ik op de plaat krijgen. Deze foto zal ik morgen of overmorgen plaatsen.
Nogmaals een veel voorkomende vogel namelijk de Houtduif. De duiven die al vroeg zijn begonnen met broeden kunnen onderhand al jongen hebben.
In het vroegevoorjaar wanneer er nog geen blad aan de bomen zit en er voldoende licht op de bosbodem valt dan bloeien de Bosanemonen. Deze foto afgelopen week gemaakt in een Eikenbos aan het begin van de Engbertsdijksvenen.
Vandaag een mooi uitgekleurde mannetjes Merel. Bij de merel is het vooral het mannetje dat opvalt door het zwarte verenkleed en de oranje-gele snavel. Bij nadere bestudering valt ook de oranje-gele cirkel rondom het oog op. Het vrouwtje is weliswaar net zo gebouwd als het mannetje, maar heeft een minder opvallend, bruin verenkleed. Jonge vogels lijken op een volwassen vrouwtje, maar hebben nog lichtgekleurde veertoppen. De merel wordt ondanks het zwarte of bruine verenkleed één door veel mensen herkend. Dit is waarschijnlijk te verklaren doordat de vogel erg talrijk is en met de zang veelvuldig de aandacht trekt.
Zal dan eindelijk het voorjaar echt beginnen. Aan deze bloeiende Sleedoorn zou je denken van wel. Maar of het nu warm of koud is buiten, het blijft altijd een mooi gezicht die bloemenpracht.
